من قصد نداشتم در مورد این چیزی بنویسم و لی کل این ماجرا خیلی دردناکه. میفهمم که خانم بهرامی زجری کشیده و خواهد کشید که قابل تصور نیست و لی به نظر من قصاص حق هیچ کسی نیست. مجازات جرم هایی چون قتل عمد - تجاوز - اسید پاشی و از این قبیل که امنیت روانی اجتماع رو به خطر می اندازند درحیطه اختیار یک شخص (اون هم قربانی) نباید باشه. هرچند که قویا معتقدم چنین مجرمی باید مجازانی سنگین چون ۱۰ ها سال حبس و حتی حبس ابد داشته باشته- ولی این تصمیم صرفا باید با رای هیات منصفه باشه. این جور نباشه که یک مجرم صرفا با دادن پول بتونه رضایت شاکی را جلب کنه و از مجازات فرار کنه ویا سرنوشت و سلامتیش در دست آتش انتقام شخص دیگری باشه.
خانم بهرامی تقاضای دو میلیون یورو پول کرده که این آقا را ببخشه. آیا اجرای عدالت محل باج گیریست؟ آیا این لوث کردن عدلت نیست؟
اصلا چرا باید ایشون را توی همچون موقعیتی قرار داد؟
